ทำไมสุนัขของฉันถึงไม่กิน?

ทำไมสุนัขของฉันไม่กิน ทำไมสุนัขของฉันถึงไม่กินอาหาร?

มีหลายสาเหตุที่ทำให้สุนัขไม่สนใจอาหาร สิ่งสำคัญคือต้องระบุสาเหตุที่สุนัขของคุณไม่กินอาหารก่อนที่จะพยายามแก้ปัญหา

สุนัขบางตัวเป็นนักกินที่จู้จี้จุกจิกโดยธรรมชาติและหลายตัวต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคกระเพาะ แต่คนอื่น ๆ ไม่อยากอาหารด้วยเหตุผลด้านสุขภาพ

หากสุนัขของคุณหยุดกินมันอาจจะรู้สึกไม่สบายตัว ปัญหาสุขภาพและปัญหาทางทันตกรรมสามารถหยุดสุนัขไม่ให้กินอาหารได้ตามปกติ หากมีข้อสงสัยควรพาสุนัขไปพบสัตว์แพทย์เสมอ

อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสาเหตุที่สุนัขของคุณไม่กินอาหาร

การดูแลสุนัขของคุณ

ในฐานะพ่อแม่สัตว์เลี้ยงเรารู้ดีอยู่แล้วว่าเราค่อนข้างเสียเปรียบตั้งแต่เริ่มต้น ท้ายที่สุดแล้วค่าใช้จ่ายของเราเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับตัวเราเอง ในกรณีนี้เรากำลังดูแล Canis lupus คุ้นเคย สุนัขบ้าน

ถ้าคุณเป็นอะไรเหมือนฉันคุณคงเคยศึกษาเกี่ยวกับระบบย่อยอาหารของสุนัขและวิธีการทำงานในช่วงต่างๆของชีวิตสุนัข

เป็นเรื่องง่ายที่จะใช้เวลาหลายชั่วโมงหรือหลายวันในการตรวจสอบส่วนผสมและฉลากอาหารสุนัขเพื่อให้คุณสามารถเลือกอาหารที่ 'เหมาะสม' ได้ ลูกสุนัข , วัยผู้ใหญ่และ ปีทองของพวกเขา .

มีหลายสิ่งที่ต้องพิจารณา ตั้งแต่ขนาดรูปร่างและความสูงของชามอาหารสุนัขของคุณไปจนถึงขนาดชิ้นส่วนและระยะเวลามื้ออาหาร

และคุณอาจทำทุกอย่างตามกำลังของคุณแล้วเพื่อให้แน่ใจว่าลูกสุนัขที่มีค่าของคุณจะได้รับสารอาหารที่ครบถ้วนทุกวัน

แจ็ครัสเซลบีเกิลผสมโตเต็มวัย

แต่บางครั้งแม้จะพยายามอย่างเต็มที่ แต่สุนัขของคุณก็อาจหยุดกินได้ และเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นก็อาจเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงอย่างแน่นอน

ทำไมสุนัขของฉันถึงไม่กิน?

ทำไมสุนัขของฉันไม่กิน ในขณะที่ลูกสุนัขบางตัวอาจเป็นสุนัขที่จู้จี้จุกจิกตามธรรมชาติ แต่สุนัขส่วนใหญ่ก็รับประทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย

พวกเขาจะมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในสิ่งที่เราต้องการให้พวกเขากิน และกินของที่เราไม่อยากให้กินอย่างจริงจัง

ดังนั้นเมื่อลูกน้อยที่รักขนของเราหมดความสนใจในอาหารอย่างกะทันหันเราจึงเหลือคำถามยาว ๆ ไว้มากมาย

แต่แน่นอนว่ามีอุปสรรคทางภาษาที่แตกต่างที่จะโต้แย้ง

เราหวังว่าบทความนี้จะให้ข้อมูลเชิงลึกและแนวคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องทำต่อไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณกำลังท่องเว็บเพื่อหาคำตอบว่า“ ทำไมสุนัขของฉันถึงไม่กิน”

เมื่อมีข้อสงสัยโทรหาสัตวแพทย์

เรามีครั้งแรก ลูกสุนัขพันธุ์ดัชชุน เมื่อฉันอายุ 11 ปี และเหตุการณ์แห่งความสุขนี้ย้อนกลับไปในช่วงต้นทศวรรษ 1980

แต่ในตอนนั้นวิทยาศาสตร์การสัตวแพทย์สำหรับลูกสุนัขของครอบครัวไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นในปัจจุบัน

ในขณะที่ฉันจำได้ว่าพาสุนัขของเราไปฉีดวัคซีนเป็นระยะและทำความสะอาดฟันเป็นครั้งคราว แต่แน่นอนว่าเราไม่ได้มีสัตว์แพทย์ที่โทรด่วนเหมือนสมัยนี้

สำหรับการบันทึกฉันชอบวันนี้มากกว่า

ฉันชอบที่รู้ว่าสัตว์แพทย์ในปัจจุบันของดัชชุนของเราคิดกับลูกสุนัขของเราแบบเดียวกับที่เราทำ เป็นคนตัวเตี้ยตัวเล็กกว่าด้วยขน!

วันนี้มีคลินิกฉุกเฉิน 24/7 สำหรับสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะ และขอบคุณพระเจ้าสำหรับสิ่งนั้น

ดังนั้นหากมีข้อสงสัยให้โทรหาสัตว์แพทย์ของสุนัข หรือติดต่อคลินิกฉุกเฉินที่ใกล้ที่สุดโดยไม่ชักช้า. คุณอาจช่วยชีวิตลูกขนของคุณได้

ทำไมสุนัขถึงหยุดกิน

ฉันบอกคุณไม่ได้ว่าทำไมสุนัขทุกตัวถึงเลิกกิน แม้ว่าการค้นหาโดย Google อย่างรวดเร็วจะให้รายชื่อเหตุผลที่เป็นไปได้และบางครั้งก็น่ากลัว

สิ่งที่บอกได้คือทำไมเราเอง ดัชชุนด์ - เป็นสายพันธุ์ที่ชอบกินอาหารหากเคยมีมาก่อน - ได้หยุดกินเป็นครั้งคราวในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

สุนัขของคุณรู้สึกไม่สบาย

บางครั้งสาเหตุที่สุนัขของคุณหยุดกินก็ค่อนข้างง่ายนั่นคือเขารู้สึกไม่สบายตัว

ลูกสุนัขของคุณอาจมีอาการคลื่นไส้อาหารไม่ย่อยปวดฟันหรือมีอะไรที่ร้ายแรงกว่านั้น น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถบอกคุณด้วยคำพูด ดังนั้นเขาจึงบอกคุณด้วยการกระทำ

จากทั้งหมดนี้ฉันได้เรียนรู้ว่ามีความเป็นไปได้สองประการ:

สุนัขในชีวิตของคุณมีแมวอยู่ในตัวหรือไม่? อย่าพลาดเพื่อนร่วมชีวิตที่สมบูรณ์แบบกับเพื่อนที่สมบูรณ์แบบ

คู่มือ Happy Cat - คำแนะนำเฉพาะในการทำความเข้าใจและเพลิดเพลินกับแมวของคุณ! หนังสือคู่มือแมวมีความสุข

สุนัขของคุณรู้สึกไม่สบายและยังอยากกิน แต่ทำไม่ได้ (สุนัขหลอกเบื่ออาหาร)
สุนัขของคุณรู้สึกไม่สบายและไม่อยากกินอาหาร (อาการเบื่ออาหารสุนัขที่แท้จริง)

วิธีบอกความแตกต่าง

โดยปกติคุณควรจะสามารถบอกได้ว่าตัวไหนเหมาะกับลูกสุนัขของคุณเพียงแค่สังเกตพวกมัน

ตัวอย่างเช่นเธอยังคงเข้าใกล้ชามอาหารหรือแสดงความสนใจในขนมที่เธอโปรดปรานหรือไม่? แต่แล้วทิ้งมันหรือแค่ดมอาหารแล้วเดินจากไป?

ในกรณีนี้สุนัขของคุณอาจมีปัญหาเกี่ยวกับฟันหรือปวดเรื้อรังโดยเฉพาะบริเวณศีรษะ / คอ / หู

หรือว่าเธอให้อาหารเต็มชามบนที่นอนกว้าง ๆ และไม่แสดงความสนใจในเวลารักษา?

ที่นี่การเปลี่ยนแปลงอาหารไปจนถึงความเครียดอาจเป็นสาเหตุได้ สาเหตุอื่น ๆ ที่เป็นไปได้อาจมีตั้งแต่การสูญเสียความรู้สึกของกลิ่นไปจนถึงความเจ็บป่วยทางระบบ

สุนัขของคุณไม่ชอบหรือไม่สามารถย่อยสิ่งที่คุณกำลังรับใช้

เรามี ดัชชุนด์ ทุกรูปทรงและขนาดในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา แต่พวกเขาทั้งหมดแบ่งปันสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันนั่นคือความรู้สึกขอบคุณที่บริสุทธิ์และไม่เปลี่ยนแปลงในการรับประทานอาหาร

สุนัขพันธุ์ดัชชุนด์ตัวหนึ่งของเรามีสิ่งที่เราเคยล้อเล่นคือกระเพาะอาหาร นี่คือหลักฐาน:

ครั้งหนึ่งเขาเคยเข้าไปในที่ซ่อนยาแก้ปวดหลังและกินยาทั้งหมดและฝาพลาสติกทั้งหมดและถุงกระดาษทั้งหมดที่เก็บไว้

จากนั้นเขาก็ซัดไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ที่ทีมสัตวแพทย์ฉุกเฉินมอบให้เพื่อพยายามทำให้เขาอาเจียนยา เขารักมันทั้งหมด

ในที่สุดเมื่อเขาอาเจียนออกมาเขาก็สบายดี อย่างจริงจัง. แม้แต่สัตว์แพทย์ก็ยังประหลาดใจที่เขาประสบเหตุการณ์ร้ายแรงเช่นนี้โดยไม่มีอันตรายใด ๆ

แต่ยังปิ๊ง!

น่าเสียดายที่สุนัขพันธุ์ดัชชุนในปัจจุบันของเรามีทั้งโรคกระเพาะอาหารที่บอบบางและแพ้อาหาร เขาอายุห้าขวบ อาหารสุนัขพันธุ์ดัชชุน และในที่สุดก็ดูเหมือนจะทนได้

สิ่งที่ช่วยไม่ได้แน่นอนคือเขาแอบกินวัสดุคลุมดินในสวนหลังบ้านและดื่มน้ำจากแอ่งน้ำฝนสกปรกอย่างเปิดเผย

นอกจากนี้เขายังรู้จักขนมขบเคี้ยวทุกอย่างตั้งแต่กล่องดีวีดีพลาสติกไปจนถึงกล่องกระดาษแข็ง

แต่เขาจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับสิ่งที่กินเมื่อเป็นมื้อเย็น อาการอาหารไม่ย่อยหนึ่งหรือสองครั้งหรือผื่นที่ผิวหนังและเขาจะไม่เข้าไปใกล้อาหารประจำวันของเขา

เคล็ดลับที่เป็นประโยชน์: จนกว่าคุณจะรู้ว่าสุนัขของคุณสามารถทนต่ออาหารของเขาได้คุณควรซื้ออาหารสุนัขในปริมาณที่น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้เสมอ!

สุนัขของคุณกำลังประสบปัญหาทางอารมณ์หรือจิตใจ

ไม่แปลกใจเลยสำหรับฉันที่สุนัขเป็นสัตว์บริการที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลกและเป็นสัตว์เลี้ยงที่ได้รับความนิยมมากที่สุด

โฮโมเซเปียนส์ และ Canis lupus คุ้นเคย มีวิวัฒนาการร่วมกันอย่างแท้จริง นั่นหมายถึงการเรียนรู้เติบโตและแบ่งปันชีวิตเคียงข้างกันตลอดช่วงวัย

ส่งผลให้สุนัขเป็นสัตว์ที่อ่อนไหวอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่เพียง แต่พวกเขามีความอ่อนไหวต่อ“ คนของพวกเขา” เท่านั้น แต่พวกเขามีความละเอียดอ่อน หยุดเต็ม

สุนัขพันธุ์ดัชชุนของเราเองนั้นอ่อนไหวอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อครอบครัวของเราต้องพลัดถิ่นในช่วงพายุเฮอริเคนฮาร์วีย์ในปี 2560 ลูกสุนัขตัวเดิมของเราก็กลายเป็นโรคประสาท ค้างคืนอย่างแท้จริง

เราไม่สามารถปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวได้แม้เพียงไม่กี่นาที หรือเขาจะทำลายห้องพักของโรงแรม

และเขาจะไม่กลับไปสู่ตัวตนเดิม ๆ อีกจนกว่าเราจะย้ายกลับเข้ามาในบ้านในอีกหนึ่งปีต่อมา